زمانی که دانشمندان در حال بیرون کشیدن ماهي ماهيگير (Anglerfish) از اعماق دریا بودند، متوجه چیز عجیبی شدند. همه نمونه هایی که از اعماق دریا گرفته بودند ماده بودند و انگل های کوچکی به بدن بسیاری از آنها چسبیده بود. مطالعه دقیق تر بر روی این ماهی باعث تعجب بیشتر دانشمندان شد، چرا که این انگل های کوچک در واقع نرهای گم شده انجلرفیش ها بودند.
ماهي ماهيگير (Anglerfish)
آنجلرفیش ها از ماهیان عجیب اعماق اقیانوس هستند. ماهی های ماده برای جذب طعمه، “lure” (غلاف پر از باکتری های درخشان) خود را تکان میدهد و برای شکار خود جلب توجه ایجاد می کند. این ویژگی در اعماق تاریک دریا حیوانات دیگر را گول میزند و آنها را به سمت خود نزدیک میکند تا بتواند آن ها را بگیرد.
دهان آنها پهن و پر از دندان های تیز است. معده آنها می تواند غذایی دوبرابر اندازه خود ماهی را در خود نگه دارد. حدود 200 گونه متفاوت از این نوع ماهی وجود دارد که برخی از آنها تنها 3 اینچ و برخی تا 3 فوت طول دارند.
جفت گیری ماهي ماهيگير
اما رابطه جنسی نر و ماده در این گونه از ماهی شاید عجیب ترین ویژگی آنها باشد. طول ماده ها از چند اینچ تا چند فوت متغیر است – حداقل 10 برابر اندازه نرها و گاهی اوقات بسیار بیشتر است. این یکی از بزرگ‌ترین تفاوت‌ها در میان حیوانات روی زمین است.
یافتن جفت در تاریکی اعماق اقیانوس سخت است. بنابراین یک انجلرفیش نر با حس بویایی بسیار قوی متولد می شود که از آن برای بو کردن یک ماده استفاده می کند. و وقتی یک ماهی ماده را پیدا می کند، با دندان های تیز خود به ماهی ماده می چسبد و ماهی ماده را گاز می گیرد. او آنزیمی تولید می کند که دهان خود و پوست ماده را حل می کند و قسمتی از ماهی ماده می شود. سپس نر از خون جفت “تغذیه” می کند. تنها کار او به هنگام تخم ریزی است که موجب بارور کردن تخم ها هنگام تخم ریزی ماده می شود.
در بیشتر موارد، نر جفت خود را می‌گیرد و هرگز رها نمی‌کند -این مورد تمثیل جالبی از ضرب المثل «تا زمانی که مرگ ما را از هم جدا کند» می باشد. اما ماهی ماده می تواند چندین جفت را به طور همزمان حمل کند. رکورد نرهای چسبیده به ماده در موردی 12 ماهی نر است که این هم موضوعی بسیار عجیب از موجودات اعماق دریا را نشان می دهد.
